Friday, November 15, 2013
Καλό ταξίδι Γλαύκο Κληρίδη...
Επιστρέφοντας σήμερα το απόγεμα απο την δουλειά μου, έβαλα το ΡΙΚΣΑΤ να δώ τα νέα απο την ποθεινή πατρίδα, όπου και πληροφορήθηκα τον θάνατο του Γλαύκου Κληρίδη, Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας την δεκαετία 1993 - 2003 και ιστορικού ηγέτη μεγάλης μερίδας του Κυπριακού λαού.
Ο Γλαύκος Κληρίδης έφυγε πλήρης ημερών στα 94 του, φέρνοντας με τον θάνατο του δάκρυα στα μάτια ακόμα και των πολιτικών του αντιπάλων. Ενας άνθρωπος που υπηρέτησε την πατρίδα του με πάθος και αυταπάρνηση, ένας άνθρωπος που έχει συνδέσει το όνομα του με κάθε κεφάλαιο της ιστορίας της Κύπρου για τα τελευταία 60 χρόνια.
Ο Γλαύκος Κληρίδης υπηρέτησε με πίστη τα πιστεύω του και τον λαό του, και στην προσπάθεια του αυτή δεν δίστασε να εναντιωθεί στον ίδιο του τον πατέρα στηρίζοντας τον ανθυποψήφιο του Μακάριο.
Στις δύσκολες ημέρες μετά το πραξικόπημα και την εισβολή δεν δίστασε να αναλάβει την ευθύνη της διακυβέρνησης της κουτσουρεμένης μας χώρας, και να διασφαλίσει τόσο την φυσική διαβίωση του λαού, αλλά και την πολιτική επιβίωση του κράτους. Για τον ρόλο του εκείνη την περιοδο, πολιτικός του αντίπαλος ανέφερε ότι “ο Κληρίδης παρέλαβε χάος και παρέδωσε κράτος”.
Δεν θα πω περισσότερα για τον πολιτικό και άλλο του βίο - είμαι σίγουρος ότι ικανότεροι συγγραφείς απο μένα θα πλέξουν το εγκώμιο του στις επόμενες ημέρες. Υπογραμμίζω μόνο το ακόλουθο: Όταν ο Γλαύκος Κληρίδης έχασε τις εκλογές του 2003, αποχώρησε απο το Προεδρικό και αποσύρθηκε απο την πολιτική ζωή χωρίς τυμπανοκρουσίες και φανφάρες, χωρίς περιττές παρεμβάσεις. Η σιωπή που τήρησε κατά τα χρόνια της “αφυπηρέτησης” του, αποτελεί έμπρακτη απόδειξη του ήθους που τον χαρακτήριζε και όταν βρισκόταν στην ενεργό δράση.
Για όλα αυτά, θεωρώ ότι ο Γλαύκος Κληρίδης αξίζει μνήμης και τιμής, γιατί ήταν άξιο τέκνο, αλλά και πατέρας μαζί της Κύπρου μας.
Αιωνία του η μνήμη.