← Home
Wednesday, June 18, 2014
Οπλα και πυρομαχικά...
Καταρχήν επιθυμώ να διατυπώσω την λυπη μου για την δολοφονία δύο συμπολιτών μας με στρατιωτικό τυφέκιο, τον τραυματισμό τρίτου και την αυτοκτονία του δράστη. Μία οικογένεια ξεκληρίστηκε σε δευτερόλεπτα, και οι συγγενείς και οι φίλοι των θυμάτων αλλά και του δράστη ντύθηκαν στα μαύρα… Δεν θα αξιολογίσω σήμερα την ορθότητα της χορήγησης ατομικού στρατιωτικού οπλισμού στους εφέδρους - η απόφαση αυτή ανήκει στην πολιτική και στρατιωτική ηγεσία του τόπου. Αλλά απο την στιγμή που έστω και ένα απο τα στρατιωτικά όπλα τυγχάνει κατάχρησης και χρησιμοποιείται για να αφαιρέσει την ζωή ενός συμπολίτη μας, τότε κάπου χωλαίνει το σύστημα. Τα ίδια σκεφτόμουν και τον περασμένο Οκτώβρη όπου είχαμε το προηγούμενο παρόμοιο, επίσης τραγικό συμβάν.Σκεφτόμενος μεγαλοφώνως καταγράφω τα εξής: Φαντάζομαι ο οπλισμός χορηγείται στους εφέδρους έτσι ώστε να τον έχουν στην κατοχή τους σε συνεχή βάση, και αν ποτέ κυρηχθεί επιστράτευση για υπεράσπιση της πατρίδας, να μπορεί να το στράτευμα να λειτουργήσει άμεσα, χωρίς να χρειάζονται χρονοβόρες διαδικασίες για την χορήγηση οπλισμού. Κατανοητό και σεβαστό. Τα όπλα όμως δεν σκοτώνουν μόνα τους: χρειάζονται σφαίρες. Εκεί είναι η διαφωνία μου και η λύση που προτείνω: να μην χορηγούνται σφαίρες. Θα μπορούσαν απλά να φυλάσσονται σε διάφορα σημεία και να χορηγηθούν όταν χρειαστεί. Θα μπορούσε ο κάθε έφεδρος να ξέρει ότι αν υπάρξει επιστράτευση, θα μπορεί να παραλάβει σφαίρες απο τον πλησιέστερο αστυνομικό σταθμό, ή το πλησιέστερο στρατόπεδο ή τέλος πάντων απο κάπου. Θα μπορούσαν να υπάρχουν αποθηκευμένες και καλά φυλαγμένες συσκευασίες των 100 για τον κάθε έφεδρο σε κάποιο σημείο και να μπορούν να παραληφθούν με συνοπτικές διαδικασίες όταν απαιτείται. Μπορεί να μην είναι η καλύτερη λύση, και θα μου πείτε ότι εκείνος που θέλει να σκοτώσει, θα βρεί σφαίρες και θα το κάνει. Ίσως. Αλλά είμαι σίγουρος ότι ο αριθμός των περιπτώσεων και των θυμάτων θα μειωθεί.