← Home
Saturday, October 18, 2014
Στην αναφορά της μονάδας και καμπάνες...
Όταν ήμουν στρατό, είχαμε για διοικητή έναν αππωμένο τύπο που ενομιζεν ότι ήταν ο λαμπρότερος στρατηλάτης που εκαμεν ποττε την χάρη στην Κύπρο να την υπηρετήσει προσφέροντας στην ΕΦ τις γνώσεις του…
Διαφώνησα με τα περισσότερα πραματα που τον άκουσα να λέει από “αμβωνος” στην πρωινή αναφορά της μονάδας, και ακόμα και τότε που ήμουν 18 χρονών ψάρακας εθελα να τον πατσαρκασω.
Ένα πραμα μου άρεσε πάνω του: την ώρα που εστεκεσουν απέναντι του αναφερόμενος δεν ήθελε να του κλαψουρίζεις. Έλεγε ότι αμαν είσαι λεβέντης κάμνεις την πελλαρα σου και αν δεν σε πιάσουν καλώς! Αν σε πιάσουν φκαινεις τζιαμε κύριος και λαλείς “ναι κύριε! Έκαμα το και τιμώρα με”. Θεωρώ ότι αυτή η ιδιαιτερότητα του και ο ευθύς τρόπος που έβλεπε το θέμα τούτο, ήταν αρκετός λόγος για να ανεχτώ τις υπόλοιπες βλακείες του, και συνεπώς να μεν τον πατσαρκάσω και να υπηρετώ ακόμα…
Βεβαίως όλοι είναι αθώοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου, αλλά μου καμνει φοβερή εντύπωση πόσοι ενώ την ώρα που κάμνουν τες πελλαρες τους εν καλοί και λεβέντες, άμαν τους πιάσουν αρχίζουν να κλαιουν και να αρρωστούν.
Είναι σαφέστατη ευθύνη όλων μας να απαιτήσουμε την προσαγωγή όλων αυτών των τύπων στο δικαστήριο και την τιμωρία τους αν είναι ένοχοι, και κυρίως να μην ανεχτούμε τις γελοίες δικαιολογίες τους… Το οφείλουμε για την Κύπρο που θέλουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας…