← Home
Tuesday, March 1, 2016
Κόψετε τα να καθαρίζει ο τόπος...
Στην ΜΕΠ που ζω, οι άνθρωποι έχουν μία απίστευτα αναπτυγμένη οικολογική συνείδηση. Χωρίζουν τα σκουπίδια τους ανά είδος - σκυβαλότοπου, γυαλί, χαρτί, και ανακυκλώσιμα - δεν ρυπαίνουν τους δρόμους και τους αγρούς και γενικά συμπεριφέρονται πολύ πολιτισμένα σε αυτό τον τομέα.
Και βεβαίως δεν κόβουν ενήλικα δέντρα, όπως αυτά που οι αρμόδιοι έκοψαν πρόσφατα στην λεωφόρο Λάρνακος στην Αγλαντζιά. Και όταν υποχρεώνονται να κόψουν κάποιο δέντρο, το κάνουν για λόγους ασφάλειας του κοινού (π.χ. κινδυνεύει το δέντρο να πέσει κάτω και να πλακώσει κανένα πεζό ή κανένα αυτοκίνητο), ή ασφάλειας των υπολοίπων δέντρων. Κάθε δέντρο που κόβεται αντικαθίσταται εντός ημερών με άλλο δέντρο του ιδίου είδους. Και σίγουρα δεν κόβουν δέντρα για να πλατύνει ο δρόμος, ή να καθαρίσει το οπτικό πεδίο, ή για να μην πέφτουν τα ξερά φύλλα στην αυλή μας, ή για να μην στάζει πίσσα στα πλακάκια της βεράντας μας ή δεν ξέρω και εγώ ποια άλλη δικαιολογία μπορεί να σκεφτεί κανείς…
Πριν από μερικά χρόνια, μέναμε σε μια άλλη γειτονιά στην ΜΕΠ, και σε ένα σπίτι τρία ή τέσσερα σπίτια παρακάτω από το δικό μας, έμενε ένα συνταξιούχο ζευγάρι. Ο κήπος τους, μου είχε πει ένας γείτονας, ήταν ένας από τους καλύτερους στην πόλη, και πως ένα σαββατοκύριακο κάθε άνοιξη και κάθε φθινόπωρο, επέτρεπαν στους γείτονες αλλά και σε οποιονδήποτε επιθυμούσε, να τον επισκεφθούν. Πήγαμε και εμείς μία φορά, και ήταν ομολογουμένως πανέμορφα. Πάντως το ζεύγος των συνταξιούχων τον αγαπούσε πολύ τον κήπο του, και όλο και τους έβλεπα στον δρόμο με εργαλεία, κλαδευτήρια και άλλα σύνεργα κηπουρικής. Και πάντοτε χαμογελαστοί και ευγενέστατοι.
Ένα δύο χρόνια μετά που μετακομίσαμε σε εκείνη την γειτονιά, κτυπάει ένα απόγευμα η πόρτα του σπιτιού, και ήταν ο κυριούλης από το σπίτι με τον κήπο, ο οποίος μου ανέφερε ότι περνάει από όλα τα σπίτια της γειτονιάς για να τους απολογηθεί εκ των προτέρων για την οχληρία. Ποια οχληρία ρωτάω εγώ, και ο κυριούλης μου εξηγεί, περίλυπος ότι “αρρώστησε το τάδε σπάνιο δέντρο που έχουμε στον κήπο και αφού το συζητήσαμε με τον γεωπόνο μας και τις αρμόδιες υπηρεσίες του δήμου ΜΕΠ, καταλήξαμε ότι πρέπει να κοπεί γιατί μπορεί η ασθένεια του να μεταδοθεί και σε άλλα δέντρα. Μην ανησυχείτε όμως, γιατί έχουμε εξασφαλίσει τρία δενδρύλια του ιδίου είδους τα οποία θα φυτέψουμε στην θέση του, και εάν πιάσουν όλα, σε 3 χρόνια θα μεταφυτέψουμε τα δύο σε άλλο σημείο. Μεθαύριο που θα το κόψουμε θα σας ενοχλήσουμε, δυστυχώς, κατέληξε.”
Υπερβολικό θα έλεγε κάποιος… Πολιτισμένο λέω εγώ.
Πολύ λυπήθηκα τον αφανισμό των κυπαρισσιών στην λεωφόρο Λάρνακος – φαντάζομαι ότι πολύ σύντομα πιάνουν σειρά αυτά της Κυριάκου Μάτση… Κρίμα.
Στην Λευκωσία έχουμε ελάχιστο πράσινο, και χρόνο με το χρόνο με βλακείες αυτού του είδους, μειώνεται επικίνδυνα. Όπως πάμε, το μοναδικό πράσινο που θα μείνει είναι τα δέντρα στο Μετόχι, στο English School και στο Προεδρικό.